کد مطلب:1057 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:320

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

ما از كجا آمده ايم و به كجا خواهيم رفت؟

در روايات معصومان ( عليهم السلام ) آمده است كه خداوند رحمت كند كسي را كه بداند از كجا آمده و به كجا خواهد رفت .
ما با قدرت كامل خداي جهان ، از نيستي به وجود آمده ايم . كائنات مراحلي بسيار طي كرده اند تا زمين به وجود آمده و زمين مراحلي بسيار پشت سر گذاشته است تا خداوند ، آدم ( عليه السلام ) ، نخستين انسان را ، از خاك آفريده است . سپس ، به صورت نطفه در صلب آدم ( عليه السلام ) درآمديم . انسان مراحلي پرشمار را در رحم مادر پشت سر مي گذارد و پا به دنيا مي گذارد و سرانجام ، پس از مرگ ، در روز قيامت برانگيخته مي شود و در پيشگاه خداوند در مقام محاسبه قرار مي گيرد در اين باره در قرآن آمده است : « ولقد خلقنا الانسان من سلالة من طين . ثم جعلناه نطفد في قرار مكين . ثم خلقنا النطفة علقة مضغة فخلقنا المضغة عظاماً فكسونا العظام لحماً . ثم انشاءناه خلقاً اخر فتبارك الله احسن الخالقين . ثم انّكم بعد ذلك لميّتون . ثم انّكم يوم القيامة تبعثون ؛ و ما انسان را از عصاره اي از گل آفريديم . سپس او را نطفه اي در قرارگاهي مطمئن ( = رحم ) قرار داديم . سپس نطفه را به صورت خون بسته و خون بسته را به صورت مضغه ( = چيزي شبيه به گوشت جويده شده ) و مضغه را{P - سوره مؤمنون ، آيات 16 - 12 . P}
به صورت استخوانهايي در آورديم و بر استخوانها گوشت پوشانديم ؛ سپس آن را آفرينش تازه اي داديم ( و روح در آن دميده شد ) پس ، بزرگ است خدايي كه بهترين آفرينندگان است . سپس شما بعد از آن مي ميريد . سپس در روز قيامت برانگيخته مي شويد » .
بنابراين ، انسان از نيستي پا به عرصه هستي نهاده است و در وجود خويش و در قوانيني كه بر او حاكم است ، محكوم است و حاكم و قاهر ، خداست كه به او و همه موجودات ، كه در ذات خود اقتضاي هستي را ندارند ، هستي داده و با قوانيني ، كه بر آنها حاكم كرده است ، جهان خلقت را تدبير مي كند و به بيان قرآن : « انالله و انا اليه راجعون » . پس از آن كه دريافتيم « ما از خدا هستيم » و در وجود و تدبير زندگي خود مقهور و تابع خداييم بهتر در مي يابيم كه با وجود بُعد معنوي در انسان ، جهت زندگي بايد خشنودي خداوند باشد و زندگي انسان محدود به اين دنيا نيست و انسان معادي دارد و معاد و مآل انسان ، در روز قيامت امري لازم و قطعي است .
بنابراين ، انسان بايد درباره آغاز و مبداء وجود خود تفكر كند تا حاكم و ربّ خود را بشناسد و دريابد كه در دنيا چه نقشي دارد . او بايد در انجام و پايان زندگي خود نيز تفكر كند تا معاد و زندگي اخروي و لقاي خداوند را دريابد .